Στο νερό, την αρχή των όντων κατά τον Θαλή τον Μιλήσιο, θα πρέπει ν’ αναζητήσουμε την αρχή των πρώτων οικισμών. Η δημιουργία τους στηρίχθηκε στην πρωταρχική απαίτηση για την εξασφάλιση του νερού, χωρίς το οποίο δεν θα μπορούσαν να επιζήσουν. Με απίστευτο μόχθο κατασκευάστηκαν τα έργα προμήθειας, μεταφοράς, αποθήκευσης και διανομής του νερού, τα οποία ήταν απαραίτητα όχι μόνο για την επιβίωση αλλά και για τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής των ανθρώπων. Η προσπάθεια αυτή συνεχίστηκε για αιώνες και με την πρόοδο της τεχνολογίας από τα λιθόκτιστα υδραγωγεία, τα φρέατα και τις κρήνες του παρελθόντος φθάσαμε σήμερα στα σύγχρονα δίκτυα υδροδότησης, στις εγκαταστάσεις καθαρισμού νερού και στα εργαστήρια ποιοτικού ελέγχου.

     Από τα παλιά κτίσματα του νερού ελάχιστα λείψανα έχουν απομείνει. Τα πηγάδια σβήνοντας τη δίψα της αντιπαροχής σαρώθηκαν από τα κύματα της ανοικοδόμησης. Όσα διασώθηκαν παραμένουν σιωπηλά στις άκρες των αυλών με τα στόμια τους κλειστά, κατάφορτα με γλάστρες των λουλουδιών, αφού μόνο αυτή η αξία χρήσης, η διακοσμητική, τους απόμεινε. Οι παλιές κρήνες γκρεμίστηκαν και μόνο ζωγραφικοί πίνακες, χαρακτικά και φωτογραφίες με λυγερόκορμες κοπέλες να γεμίζουν τις στάμνες τους και να συζητούν ευδιάθετες, μας θυμίζουν ότι τα κτίσματα αυτά γλύτωναν από το μαρτύριο της δίψας τους απογόνους του μυθικού Τάνταλου. Τα λουτρά, όσα διασώθηκαν, δεν είναι πλέον χώροι αναψυχής και καθαριότητας που σφύζουν από ζωή αλλά σιωπηλά διατηρητέα κτίσματα που διασώζουν την υπέροχη εικόνα της κοσμικής αρχιτεκτονικής του μακρινού παρελθόντος. Οι νερόμυλοι και οι νεροτριβές, δημιουργήματα της προβιομηχανικής εποχής σαρώθηκαν κι αυτά από τα επιτεύγματα της βιομηχανικής επανάστασης.

       Εικόνες που ανασύρουν μνήμες από τα υπέροχα αυτά κτίσματα του υδάτινου κόσμου υπάρχουν στις παρακάτω 4 ενότητες