Οι παλιοί μηχανικοί είχαν μια ιδιαίτερη σχέση με τα τρίγωνα: είχαν οπωσδήποτε δυο από αυτά στο σχεδιαστήριο τους, ένα 45ο και ένα 30ο με πατούρα, έκαναν εμβαδομετρήσεις επιλύοντας τρίγωνα με το νόμο Ήρωνα, υπολόγιζαν της συντεταγμένες των κορυφών ενός δικτύου με τριγωνισμό. Οι πιο προχωρημένοι δημιουργούσαν και ερωτικά τρίγωνα, όπως ο πετυχημένος αρχιτέκτονας Δημήτρης Βεργής (Γιώργος Φούντας) στο μελόδραμα του Ορέστη Λάσκου «Αντίο ζωή».

         Το παράδοξο με αυτό το ερωτικό τρίγωνο είναι ότι τη δημιουργία του επεδίωξε η σύζυγος του αρχιτέκτονα, Άννα (Ελένη Χατζηαργύρη), η οποία τεχνηέντως έσπρωξε τη γραμματέα του συζύγου της Έλσα (Μπεάτα Ασημακοπούλου) στην αγκαλιά του.

       Παράλογοοο!!! Θα έσκουζε απεγνωσμένα με την βραχνή κλαυθμηρίζουσα φωνή της η χήρα Μήτσι των «Δέκα μικρών Μήτσων». Αλλά για όλα τα πράγματα, ακόμη και τα πιο παράλογα, υπάρχει μια εξήγηση: η Άννα, που υπεραγαπά τον σύζυγό της, όταν μαθαίνει ότι πάσχει από ανίατη ασθένεια θέλει να τον κάνει ευτυχισμένο εξασφαλίζοντάς του μια ερωμένη. Αυτά, βεβαίως, συμβαίνουν μόνο στις ελληνικές ταινίες διότι στην πραγματική ζωή η Ελληνίς σύζυγος, ακόμη κι αν της απομένουν ελάχιστα δευτερόλεπτα ζωής, δε θα συναινέσει επ’ ουδενί στο να γευτεί ο σύζυγος τα θέλγητρα της ερωμένης, πόσο μάλλον να υποβοηθήσει στην ανάπτυξη μιας τέτοιας σχέσης. Σε περίπτωση δε που υπάρχει ερωμένη, το πιο πιθανό είναι ότι θα αναβάλει επ’ ολίγον τον επικείμενο θάνατο της, ώστε να προλάβει να ξεμαλλιάσει την αντροχωρίστρα και να επιδαψιλεύσει στο μοιχό σύζυγό της ικανό αριθμό χτυπημάτων με την παντόφλα, τον πλάστη, το τηγάνι ή όποιο αμβλύ ή αιχμηρό αντικείμενο βρει μπροστά της.

      Ο Βεργής, λοιπόν, πηγαίνει για εργασία στο Ναύπλιο παίρνοντας μαζί τη βοηθό του και φυσικά τα μετρητικά όργανα. Στα πλάνα της ταινίας εμφανίζεται σε ρόλο τοπογράφου μετρώντας με ένα χωροβάτη υψηλής ακρίβειας με δυο αεροστάθμες (μια στη βάση και μια επιβατική) και έχοντας στα χέρια του δυο σχέδια, ενώ δεν κρατάει σημειωματάριο παρατηρήσεων, γιατί προφανώς τις παρατηρήσεις που εκτελεί τις γράφει στο χέρι του όπως οι μαθητές που κάνουν σκονάκια. Η Έλσα, που είναι σταδιοφόρος, τον πλησιάζει κουνιστή-λυγιστή λέγοντας: «Ήταν πολύ εύκολη αυτή η καταμέτρηση». «Πρέπει να σου πω ότι οι υπολογισμοί σου ήταν τέλειοι», της απαντά επαινετικά ο αρχιτέκτων. Ακολουθεί λάιτ ερωτική σκηνή στην παραλία με τους πρωταγωνιστές να εμφανίζονται με μαγιό. Εκεί ο Δημήτρης την πέφτει άγαρμπα στην Έλσα, εκείνη κάνει τη δύσκολη (τραβάτε με κι ας κλαίω) και εκείνος απολογείται: «Ήταν μια στιγμή αδυναμίας».

     Το γιατί να απολογείται ο αρχιτέκτων είναι επίσης ένα παράδοξο όταν είναι γνωστό ότι πολλές νεαρές σχεδιάστριες αποτελούσαν πραγματικό πειρασμό για τους μηχανικούς που τις απασχολούσαν στο γραφείο τους. Σήμερα, δυστυχώς, τα πράγματα για τους μηχανικούς είναι μαύρα καθώς, ελλείψει σχεδιαστριών, ένας μηχανικός τι μπορεί άραγε να κατοπτεύσει από το plotter που τις έχει αντικαταστήσει; Γιατί άλλο η ψυχρή μεταλλική επιφάνεια του αυτόματου σχεδιαστή κι άλλο η ζεστή παρουσία της σχεδιάστριας. Άλλο οι κεφαλές εκτύπωσης και άλλο τα όμορφα καλοχτενισμένα κεφαλάκια. Άλλο το τύμπανο και άλλο το «τούμπανο».