Μετά την απελευθέρωση και με την έλευση των προσφύγων η πόλη του Κιλκίς άρχισε να αναπτύσσεται και μαζί της άρχισαν να μεγαλώνουν και τα προβλήματα οργάνωσης του χώρου. Έτσι το 1916 έχουμε την πρώτη προσπάθεια ρύθμισης του αστικού χώρου με την εκπόνηση ρυμοτομικού σχεδίου. Το σχέδιο αυτό συνέθεταν ορθογώνια και επί το πλείστον ισομεγέθη οικοδομικά τετράγωνα που διατάσσονταν στις πλευρές ευθύγραμμων δρόμων. Κύριο χαρακτηριστικό του ήταν το «τετραγωνικό» πρότυπο, που σαν πολεοδομική αντίληψη κυριαρχεί αυτή την περίοδο και μπορεί να ερμηνευθεί σαν μεταφορά σχεδιαστικών αρχών της ευρωπαϊκής εμπειρίας. Το σχέδιο αυτό με τους μεγάλους ευθύγραμμους δρόμους δεν εφαρμόσθηκε στο σύνολο του γιατί παραγνώριζε το υφιστάμενο οδικό δίκτυο και αγνοούσε τμήματα με ιστό ιστορικό, έστω κι αν αυτός ήταν αρκετά κατεστραμμένος.

    Το Μάιο του 1919 ιδρύθηκε η Υπηρεσία Ανοικοδομήσεως Ανατολικής Μακεδονίας, στην οποία προσλήφθηκαν και ξένοι τεχνικοί που υπηρετούσαν στην Στρατιά της Ανατολής. Ανάμεσα τους και ο αρχιτέκτονας Harold Fletcher Trew, ο οποίος εκπόνησε το δεύτερο ρυμοτομικό σχέδιο του Κιλκίς το 1922. Ο Trew  βασισμένος στην αποτύπωση του τοπογράφου Permikin δημιούργησε ένα σχέδιο που ήταν  προσαρμοσμένο στις  νέες καταστάσεις που το σχέδιο του 1916 δεν μπόρεσε να προβλέψει. Με το νέο σχέδιο η πόλη επεκτάθηκε προς νότο και η κάτοψη της παρουσίαζε μορφή περίπου κυκλική. Στη θέση των ορθογώνιων οικοπέδων του παλιού σχεδίου, νέα  ακανόνιστα στην γεωμετρία τους οικόπεδα, καθόρισαν μια διαφορετική αρχιτεκτονική των δρόμων με ποικιλία στη θέση, το μέγεθος και τον όγκο των κτιρίων.

     Η νέα προσφυγική συρροή που ολοκληρώνεται το 1925 αλλά και οι διατάξεις του νόμου του 1923 θα οδηγήσουν στο νέο ρυμοτομικό σχέδιο. Με την απόφαση της 20 Δεκεμβρίου 1928 εγκρίνεται η επέκταση του σχεδίου πόλεως προς βορά. Το σχέδιο αυτό θα ολοκληρωθεί το 1930 και με βάση αυτό το Κιλκίς θα συνεχίσει να εξελίσσεται στα επόμενα χρόνια.