Η Κατερίνα (Άννα Φόνσου) κόρη του πλούσιου αλλά και μπερμπάντη αρχιτέκτονα Χρήστου Νεγρεπόντη (Θάνος Κωτσόπουλος) «κάνει τη ζωή της» ξενυχτώντας, διασκεδάζοντας, τρέχοντας σε ράλι ως θηλυκός Σουμάχερ και «παίζοντας» με τους άνδρες, τους οποίους στο τέλος εγκαταλείπει άνευ λόγου και αιτίας, αφήνοντας τους στήλες άλατος σαν τη γυναίκα του Λωτ. Ο κατάλογος των υποψήφιων εραστών μακρύς: πρώτα ένας φτωχός μπουζουξής (Νίκος Ξανθόπουλος), μετά ένας ντροπαλός νεαρός (Κώστας Καράς) και έπειτα ένας μοχθηρός ζιγκολό (Βαγγέλης Σειληνός). Ο γαλατάς της γειτονιάς της διέφυγε, διότι άφηνε το κατσαρολάκι με το γάλα στην είσοδο της οικίας της πριν ακόμη εκείνη επιστρέψει για να κοιμηθεί. Ο πραγματικός λόγος της ανεξήγητης συμπεριφοράς της είναι ιατρικής φύσεως: αν ερωτευθεί η αδύναμη καρδιά της δε θ’ αντέξει και πριν φθάσει ο καρδιολόγος που περιγράφει στο τραγούδι της η Βούλα Πάλα θα επέλθει το μοιραίο. Μοιραίο, όμως, είναι να μπει στη ζωή της ένας πολιτικός μηχανικός, εξαιρετικής ωραιότητος, ευγενών αισθημάτων και αδαμαντίνου χαρακτήρος, ο Στέφανος (Νίκος Κούρκουλος). Η πρώτη συνάντηση γίνεται έξω από γιαπί όπου ο Στέφανος εργάζεται όχι με το πηλοφόρι και το μυστρί αλλά ως επιβλέπων μηχανικός για λογαριασμό μιας εκ των οικοδομικών εταιριών που την εποχή εκείνη ανεφύοντο ως μύκητες, λόγω της αντιπαροχής. Κουστουμαρισμένος αλλά άνευ γραβάτας - όπως κάποιοι άλλοι σύγχρονοι πρώην πολιτικοί μηχανικοί και νυν μόνο πολιτικοί- ο Στέφανος παρακολουθεί με σοβαρό ύφος τους εργάτες να κάνουν «χαρμάνι» με το φτυάρι, να κουβαλούν το τσιμέντο με το τενεκέ στους στιβαρούς ώμους τους, να ανεβοκατεβαίνουν σβέλτα τη ξύλινη ράμπα και κρατάει σημειώσεις. Τι ακριβώς σημείωνε όλη την ώρα και με τόση προσήλωση ουδείς, πλην του σκηνοθέτη Σωτήρη Καψάσκη, γνωρίζει.Η δεύτερη συνάντηση γίνεται χαράματα, πριν λαλήσουν οικοκόροι, καθώς η ατίθαση Κατερίνα επιστρέφει από νυχτερινή κραιπάλη και ο ευσυνείδητος μηχανικός έχει πάει στο γιαπί, ανησυχώντας για την πλάκα του τρίτου ορόφου που είχε πέσει την προηγούμενη μέρα. (Εδώ υπονοείται ότι δεν έχει τηρηθεί  ενδεδειγμένος χρόνος για το ξεκαλούπωματης πλάκας και των κατακόρυφων στοιχείων του φέροντος οργανισμού, πρακτική πουακολουθείται και σήμερα προς όφελος των εργοδοτών και προς βλάβην της στατικής επάρκειας του κτηρίου).Η τρίτη συνάντηση τους δεν είναι φαρμακερή γι αυτούς αλλά για ένα εργάτη που πέφτει θύμα εργατικού ατυχήματος, παίζοντας τηζωή του στα ζάρια ανεβασμένος πάνω στα ικριώματα καιεπιβεβαιώνοντας τους στίχους «όσοι είναι παλληκάρια τη ζωή τους την περνούν στις σκαλωσιές». Ακριβώς τη στιγμή της πτώσης, όλως τυχαίως, η Κατερίνα περνάει με το σπορ αμάξι της μπροστά από το γιαπί και μεταφέρει τον τραυματία μαζί με τον Στέφανο στο νοσοκομείο, γιατί ποιός να περιμένει ασθενοφόρο να έρθει, κι αν έρθει, άσε που μπορεί να το έχουν κάψει τίποτε αναρχικοί της εποχής στα Εξάρχεια. Εκτός από χρέη τραυματιοφορέα ο εξαίρετος μηχανικός γίνεται και αιμοδότης, προκαλώντας το θαυμασμό της νοσοκόμας αλλά και της Κατερίνας, θαυμασμός που ενισχύεται όταν ο περί ου ο λόγος υφίσταται την ταλαιπωρία να πάει Σαββατόβραδο με το λεωφορείο στη φτωχογειτονιά που διαμένει ο εργάτης για να παραδώσει το μεροκάματο στους οικείους του τραυματισθέντος. Όλως παραδόξως δεν εκδηλώνεται ραγδαία νεροποντή, διαψεύδοντας γνωστό λαϊκό άσμα που μιλάει για βροχοπτώσεις σε καρδιές και φτωχογειτονιές.Κατόπιν τούτων αναπτύσσεται σφοδρόν ειδύλλιον, το οποίον όμως καταρρέει όταν η νεαρά ανακαλύπτει ότι ο μηχανικός που της εξέθεσε τα πάντα για τη ζωή του παρέλειψε μια μικρή λεπτομέρεια: ότι είναι παντρεμένος με παιδί. Επειδή, όμως, και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή, τελικά του δίνεται, αλλά στην κορύφωση της ερωτικής πράξης η άτυχη νεαρά εγκαταλείπει το μάταιον τούτον κόσμον, παρατηρώντας τον εφεξής σε άνοψη όπως θα έλεγαν οι μηχανικοί ή επί το λαϊκότερον βλέποντας τα ραδίκια ανεστραμμένα σαν τα ανεστραμμένα είδωλα που εμφανίζονταν στους φακούς των παλαιών θεοδολίχων. Το ηθικό δίδαγμα της ταινίας είναι ότι ο έρως με Πολιτικό μηχανικό είναι λίαν επικίνδυνος έως θανατηφόρος, δια τούτο προτιμότεροι είναι οι Τοπογράφοι, οι οποίοι ουδέποτε θα επέλεγαν έναν άθλιο αχυρώνα για να συνευρεθούν ερωτικά, όπως γίνεται στο τέλος της ταινίας. Αντιθέτως, θα συνήπταν τους ερωτικούς εναγκαλισμούς στην αγκάλη της μητέρας Φύσης, την οποία και προτιμούν λόγω της φύσης του επαγγέλματός τους. ​